Honing van Manuka Doctor wordt verzameld vanuit bijenkorven verspreid over heel Nieuw-Zeeland, voordat het over meer dan 18.000 km naar Groot-Brittannië wordt verscheept. Is het werkelijk mogelijk een pot honing die in het Verenigd Koninkrijk wordt gekocht, te traceren naar de plek waar de honing werd verzameld?

Ik wilde de belofte “Hive to Home” van het bedrijf testen en kocht een pot honing van Manukadoctor.co.uk. Daarna ging ik op reis naar Nieuw-Zeeland om te kijken of ik kon ontdekken waar precies mijn honing vandaan kwam....

Getest in het Verenigd Koninkrijk

Mijn pot van 250 gram, lukraak gekocht, is een 100 MGO multiflorale honing. Op de zijkant staat een partijnummer dat de sleutel is in de speurtocht naar waar deze honing oorspronkelijk vandaan komt. De eerste halte in mijn zoektocht is dichtbij huis. Net als alle honing van Manuka Doctor die in het Verenigd Koninkrijk wordt verkocht, werd ook deze partij in het onafhankelijke FERA laboratorium vlak bij York getest, voordat hij de verkoop in ging.

Ik belde met FERA’s belangrijkste wetenschapper op het gebied van honing, Dr. Adrian Charlton. Hij legde uit dat de zending waaruit mijn honing kwam, was gecontroleerd op de sterkte. Dit staat wetenschappelijk bekend als het MGO-gehalte. Door deze controle wordt gegarandeerd dat de Manukahoning bij aankomst in het Verenigd Koninkrijk net zo actief is als toen hij in Nieuw-Zeeland werd ingeladen.

Het was een geruststellende gedachte dat mijn pot honing na aankomst in het Verenigd Koninkrijk onafhankelijk was getest. Maar hoe kwam de honing daar terecht? Mijn volgende missie is een reis naar Nieuw-Zeeland om dat te onderzoeken.

Reis over de oceanen

Mijn pot honing heeft er vier tot zes weken over gedaan om per schip in het Verenigd Koninkrijk te komen, gelukkig kost het mij maar 24 uur vliegen voordat ik in Nieuw-Zeeland ben. Hier ontmoet ik Susan Brock, kwaliteitsmanager bij Manuka Doctor, op de belangrijkste fabriek in Hamilton, op het noordelijke eiland. Susan laat me de verzenddocumenten zien waaruit blijkt dat mijn pot honing een van de 12.480 potten was die een paar maanden geleden in een container werden verpakt en verscheept naar het Verenigd Koninkrijk.

Daarna ontmoet ik David Eriksen, operationeel manager, die me een rondleiding in de fabriek in Hamilton geeft. Hij houdt toezicht op de glanzende, steriele, stalen apparatuur die wordt gebruikt om de honing voorzichtig te verwerken. De honing wordt geroerd tot het zijn zachte, crèmige structuur verkrijgt, voordat het in potten als de mijne wordt verpakt. David heeft veel van de aanwezige geautomatiseerde apparatuur zelf ontworpen. Het systeem is zo gestroomlijnd dat hij tot wel 110 potten per minuut kan vullen.

Dr. Young Mee Yoon, Chief Technical Officer bij Manuka Doctor, sluit zich bij ons aan in de fabriek. Zij legt uit hoe mijn pot Manukahoning uit een partij kwam die, net als alle honing die hier wordt verwerkt, werd getest op kwaliteit en sterkte, zowel na aankomst vanuit de bijenkorven, als nadat het was verwerkt.

Alles wordt gedocumenteerd

Maar hoe komt de honing bij de fabriek? Voor het antwoord ga ik terug naar Susan. Voor iedere zending honing die Manuka Doctor produceert, heeft ze een grote, zware ordner gevuld met ondersteunende documentatie. Deze papieren zijn essentieel voor de traceerbaarheid van de honing, want ze bewijzen dat het bedrijf iedere fase van het productieproces heeft gecontroleerd en het document heeft afgetekend.

De map die betrekking heeft op mijn pot, bevat alle documenten om de honing te kunnen traceren en is zo'n 2,5 cm dik. Susan laat me de juridische documenten zien die vereist waren voordat mijn honing vanuit Nieuw-Zeeland kon worden geëxporteerd, inclusief alle officiële exportcertificaten en testresultaten van een onafhankelijk laboratorium. Daar werd de sterkte van de honing gecontroleerd en bevestigd dat deze voldeed aan de eisen die de Nieuw-Zeelandse overheid stelt ten aanzien van de Manuka-norm. Er zijn ook interne bedrijfsdocumenten waaruit blijkt hoe de route van de zending honing werd gecontroleerd en hoe de honing tijdens het productieproces in de fabriek in Hamilton werd getest.

Tot slot houdt ze twee stukken papier omhoog die het antwoord op mijn vraag bevatten. Het ene is een document waarop wordt vermeld welke bijenhouder deze honing aan de fabriek leverde, en op het andere papier staat vermeld wanneer de honing werd geoogst en van precies hoeveel korven het werd geoogst, Alle documenten in Susans ordner zijn gekoppeld aan een officieel onlinecertificeringssysteem van het departement van de Nieuw-Zeelandse overheid dat verantwoordelijk is voor de export van levensmiddelen. Het kost haar maar een paar seconden om de GPS-coördinaten van de groep bijenkorven naar boven te halen.

“Alsjeblieft,” zegt ze, terwijl ze naar de kaart op het scherm wijst. “Hier kwam jouw honing vandaan.”

Terug naar de bijenkorf

Zodra ik die kleine stip op de kaart zag, die aangaf waar de bijenkorven zich bevonden, kon ik niet wachten om te vertrekken en daarheen te gaan. Uit de administratie bleek dat de honing van een afgelegen regio op het platteland in de omgeving van Hanmer Springs kwam, een schilderachtig natuurgebied op het zuidelijke eiland.

Een vlucht van twee uur en vervolgens twee uur rijden in de 4x4 waren nodig om de locatie te bereiken. Ik ontmoet hier het hoofd van de bijenhouders, Dave “Sticky” Adams. Hij legt uit dat iedere bijenhouder volgens de Nieuw-Zeelandse wetgeving geregistreerd moet zijn en de GPS-coördinaten van iedere groep bijenkorven - bekend als een “bijenstal” - moeten worden geregistreerd. Hierdoor is het voor het team van Manuka Doctor en voor overheidsfunctionarissen gemakkelijk om na te gaan waar de honing vandaan komt. De bijenhouders in het 15 man sterke team van Sticky oogsten honing van meer dan 10.000 bijenkorven verspreid over heel Nieuw-Zeeland, en deze worden allemaal via GPS-coördinaten geregistreerd.

Bovenin de bijenkorven worden speciaal ontworpen honingraten geplaatst. Nadat deze door de bijen zijn gevuld, worden ze door de bijenhouders weggehaald om de honing eruit te kunnen halen. Ik krijg een beschermend speciaal pak aan, en Sticky laat me zien hoe je de deksel van de bijenkorf afhaalt om de kwaliteit van de honing binnenin te inspecteren. Dit keer is de raat nog niet helemaal gevuld, en hij wordt voorzichtig teruggezet, zodat de bijen verder kunnen gaan met hun werk.

Het is moeilijk te geloven dat de honing van deze geïsoleerde groep bijenkorven over een paar weken klaar is om geoogst, verpakt en verscheept te worden, net zoals de pot die ik in het Verenigd Koninkrijk kocht.